Room

Όντας ένας άνθρωπος που έχει δει έναν αρκετά μεγάλο αριθμό ταινιών με "σκληρό" και "δύσκολο για να παρακολουθήσεις" θέμα, έμεινα έκπληκτος με το πόσο πολύ κατάφερε να με επηρεάσει το "Room". Οι δυο πιο τρομακτικές έννοιες που χρησιμοποιεί το "Room" και το κάνουν σίγουρα μια από τις πιο αξιοσημείωτες ταινίες του 2015, είναι η ελευθεριά και η έλλειψη αυτής.

The Visit

Για κάποιο λόγο το The Visit με είχε πείσει από την πρώτη φορά που είδα το τρέιλερ της ταινίας. Υπήρχε μια παράξενη μίξη κωμωδίας και τρόμου μέσα στα δυο λεπτά του κλιπ που τελικά φάνηκε πως λειτούργησε και με το παραπάνω. Ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος M. Night Shyamalan, μετά από ένα μεγάλο σερί κακών ταινιών (The happening, The Last Airbender, After Earth) φαίνεται πως βρήκε και πάλι τον καλό του εαυτό. Δεν θα φτάσω στο σημείο να τον κατατάξω στην ελίτ των σημερινών δημιουργών αλλά αν με αυτήν την ταινία θέλει να δείξει τις μελλοντικές του διαθέσεις τότε περιμένω με λαχτάρα την επόμενη του δουλειά.

Dope

Αυτό που σίγουρα έχουμε όλοι συνηθίσει μέσα από τις ταινίες σαν το Dope, είναι οι παρόμοιες ιστορίες νεαρών που μπλέκουν σε διάφορες περιπέτειες ενώ παράλληλα έχουν να αντιμετωπίσουν και τα προβλήματα της εφηβείας. Μέσα σε αυτές τις ταινίες υπάρχει συνήθως κάτι ψεύτικο. Χαρακτήρες που δεν θα συναντούσες ποτέ στην πραγματικότητα και γεγονότα που δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να συμβούν. Αυτό δεν είναι κάτι όμως που συναντάμε στο Dope. Πρόκειται για την ιστορία ενός εφήβου-"σπασίκλα" που για κάποιο λόγο ο ίδιος και η περιπέτεια στην οποία μπλέκει μοιάζουν αληθινά.

The Walk

Το The Walk, είναι η ταινία που αφηγείται την ζωή του Γάλλου ακροβάτη Philippe Petit ο οποίος ξεκίνησε δίνοντας παραστάσεις στους δρόμους του Παρισιού και κατέληξε να εκτελέσει κάτι που ονόμασε ο ίδιος "το μεγαλύτερο αρτίστικο έγκλημα του αιώνα". Μια ονομασία που αποδέχθηκε τελικά ολόκληρος ο πλανήτης και φυσικά έμεινε μέχρι και σήμερα. Το "έγκλημα" αυτό θα ήταν να τρυπώσει κρυφά μέσα στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης και με την ανατολή του ήλιου της 7 Αυγούστου του 1974 να περπατήσει πάνω σε τεντωμένο σύρμα από την μια κορυφή στην άλλη.

Bone Tomahawk

Το Bone Tomahawk ήταν μια ταινία που μου κέντριζε το ενδιαφέρον εδώ και καιρό αλλά για κάποιο λόγο απέφευγα να την δώ. Μετά τα πολύ καλά λόγια όμως του φίλου μου Κώστα Ζαχόπουλου αναγκάστηκα να την βάλω πρώτη στην λίστα με τις ταινίες που ήθελα να παρακολουθήσω την τελευταία εβδομάδα. Πρόκειται για ένα γουέστερν-ωδή στις κινηματογραφικές επιτυχίες του John Ford και αποτελεί το σκηνοθετικό ντεμπούτο του πρωτοεμφανιζόμενου S.Craig Zahler. Μια ιστορία χτισμένη εξολοκλήρου γύρω από τους καλά μελετημένους χαρακτήρες της και μια απότομη στροφή που κάνει την ταινία να φλερτάρει με τον τομέα του τρόμου θα δώσουν σαν αποτέλεσμα μια από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς για τους φαν του είδους.

Legend

Δεν είχα καμιά πληροφορία για την ταινία προτού δω το Legend. Γνώριζα ότι πρωταγωνιστούσε ο Tom Hardy και αυτό μου αρκούσε για αρχή. Ήξερα επίσης πως πρόκειται για μια γκανγκστερική ιστορία αλλά μέχρι εκεί. Η ταινία είναι μια κατά κάποιον τρόπο βιογραφία των αδερφών Kray τους οποίους εκτός και αν είσαι φαν της γκανγκστερικής ιστορίας είναι λίγο δύσκολο να τους γνωρίζεις. Πρόκειται για ένα ζευγάρι πανομοιότυπων αδερφών και γκάνγκστερ που κυριάρχησαν στην δεκαετία του ΄60 στο Λονδίνο και κατάφεραν να χτίσουν μια τεράστια φήμη γύρω από το όνομα τους.

The Gift

Πολύ συχνά οι δημιουργοί ταινιών τρόμου ή θρίλερ τυχαίνει να μπερδεύουν το τι μπορεί να κάνει το κοινό να τρομάξει στα αλήθεια ή το πως μπορούν να κάνουν τον θεατή να νιώσει "άβολα" με αυτό που παρακολουθεί. Για τον λόγο αυτό καταφεύγουν σε κάποιες στάνταρ σεναριακές μεθόδους και κάποιες συνηθισμένες σκηνές η οποίες έχουν πια γίνει τόσο κλισέ που δεν προκαλούν κανένα απολύτως συναίσθημα. "Ας σκοτώσουμε το αγόρι της πρωταγωνίστριας", "ας ξεκοιλιάσουμε τον σκύλο της δείχνοντας λίγο έξτρα βία", "ας γεμίσουμε την μπανιέρα της με αίματα". Το Gift, είναι η καινούργια ταινία που σκηνοθετεί, γράφει και πρωταγωνιστεί ο ηθοποιός Joel Edgerton και αυτό που καταφέρνει είναι να δει εκεί που οι υπόλοιπες ταινίες του είδους δεν μπορούν. Ο λόγος είναι γιατί περισσότερο από οτιδήποτε, αυτό το σενάριο και η σκηνοθεσία δείχνουν πως ξέρουν πολύ καλά πως να φέρουν τον θεατή σε δύσκολη θέση.

Crimson Peak

Είναι γνωστό πως ο σκηνοθέτης Guilermo del Toro τρέφει μια ιδιαίτερη αγάπη για τις παλιές ταινίες τρόμου των 50's και 60's και αυτήν την αγάπη την βλέπουμε να αντανακλάται σχεδόν σε κάθε του ταινία. Πολύ περισσότερο στην τελευταία του δουλειά όπου πρόκειται για μια στοιχειωτική ιστορία αγάπης. Ζωηρά χρώματα, ταιριαστή σκηνοθεσία που δείχνει και την άνεση του σκηνοθέτη στο συγκεκριμένο είδος και αμέτρητοι συμβολισμοί που κρατάνε ζωντανή την αγωνιά, το Crimson Peak είναι μια καθηλωτική ιστορία με γοτθική όψη και αισθησιακό πνεύμα.

Straight Outta Compton

Οι ταινίες-βιογραφίες γνωστών συγκροτημάτων είναι γεγονός πως είναι πολύ πιο σπάνιες από αυτές που παρουσιάζουν την ζωή ενός σόλο καλλιτέχνη. Ο λόγος συνήθως είναι πως όταν πρόκειται για ένα συγκρότημα, είναι δύσκολο για τους δημιουργούς να μοιράσουν δίκαια τον χρόνο και την προβολή μέσα σε μόλις δυο ώρες ταινίας χωρίς να εξυμνήσουν ή να αδικήσουν κάποιον από τα μέλη της μπάντας. Στο Straight Outta Compton όμως αυτό φαίνεται πως ήταν κάτι εύκολο μιας και ο σκοπός αυτής της βιογραφίας δεν ήταν η προβολή των καλλιτεχνών αλλά οι αξίες και τα πιστεύω αυτών. Πρόκειται για την σύντομη αλλά σημαντική ιστορία του συγκροτήματος N.W.A. το οποίο θεωρείται και ο "πατέρας" της γκάγκστερ ραπ. Τα τραγούδια στους μόλις δυο δίσκους που κυκλοφόρησαν κατάφεραν να έχουν άμεση απήχηση και αναγνώριση από το κοινό και ακούγονται ευλαβικά από τους φαν μέχρι και σήμερα.

Inside Out

Αυτό που έχω ξεχωρίσει από τα καλύτερα φιλμ της εταιρίας Pixar είναι πως οι ταινίες της δεν αναφέρονται μόνο σε παιδιά. Είναι φιλόδοξες, πολύπλοκες και συγκινητικές ταινίες που απλά χρησιμοποιούν χαρακτήρες, χρώματα και ιστορίες που αρέσουν και στα παιδιά. Ενώ οι τρεις τελευταίες (Cars 2, Brave και Monsters University) αν και καλοφτιαγμένες με άφησαν αρκετά αδιάφορο. Mε το Inside Out ένιωσα ωστόσο πως η εταιρία ξαναβρήκε τον ρυθμό της και επέστρεψε στις πρωτότυπες και έξυπνες ιδέες που μας είχε συνηθίσει μέχρι σήμερα.

Everest

Είναι γνωστό πως το ψηλότερο  βουνό του κόσμου συνδέεται με αμέτρητες τραγωδίες από τότε που οι πρώτες ομάδες ανθρώπων ξεκίνησαν για την κορυφή κάπου στην δεκαετία του 50'. Μια από τις πιο τραγικές εξ αυτών εξιστορεί και η ταινία Everest. Πρόκειται για μια ιστορία που αποδεικνύει την δύναμη του ανθρώπου εάν υπάρχει θέληση για ζωή αλλά και τον λόγο που η φύση δεν μας έχει "κατασκευάσει" αρκετά ανθεκτικούς ώστε να πραγματοποιούμε παρόμοια επιτεύγματα τόσο εύκολα. Αξίζει να αναφερθεί ότι την δεκαετία του 90' οπού και διαδραματίζεται η ταινία κάθε χρόνο οι νεκροί ήταν τρεις φορές περισσότεροι από αυτούς που τελικά καταφέρνανε να φτάσουν μέχρι την κορυφή και ξανά πίσω.

The Martian

Όπως οι περισσότεροι, έτσι και γω, έχω συνδέσει το όνομα του σκηνοθέτη Ridley Scott με καλές ταινίες επιστημονικής φαντασίας. Παρόλο που μετράει πολλές επιτυχίες (όπως και αποτυχίες) σε πολλά ακόμα είδη, οι ταινίες επιστημονικής φαντασίας είναι ένας τομέας όπου όλοι των εμπιστεύονται. Είναι κάτι που μας έχει πείσει πως ξέρει να το κάνει καλά και οι φαν του είδους υποδέχονται κάθε καινούργια του δουλειά. Για αυτόν τον λόγο το The Martian δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Πρόκειται για μια έντονη και αγωνιώδες ιστορία επιβίωσης βασισμένη εξολοκλήρου στους χαρακτήρες της.

Cop Car

Το Cop Car είναι μια ανεξάρτητη παραγωγή μικρού προϋπολογισμού. Ανήκει σε εκείνες τις ταινίες που μπορούν πολύ εύκολα να περάσουν απαρατήρητες και μετά την προβολή τους να σε κάνουν χαρούμενο που τελικά τις ανακάλυψες. Πρόκειται για μια απλή αλλά παράλληλα αλλόκοτη ιστορία που θυμίζει έντονα τις πρώτες δουλειές των αδερφών Κοέν. Αν ήταν να ξεχωρίσω κάτι από εδώ θα ήταν σίγουρα ο μονόλογος του Kevin Bacon στην ακμή της ταινίας. Ίσως ο πιο διαβολικός μονόλογος-απειλή που έχω ακούσει. Σιχαμένος, ανατριχιαστικός και τέλειος από κάθε άποψη.

Sicario

Μετά από τα φανταστικά Prisoners (2013) και Enemy (2014) τα οποία αποτελούν δυο από τις καλύτερες ταινίες των τελευταίων χρόνων κατά την γνώμη μου, ο σκηνοθέτης Dennis Villeneuve είναι ο δημιουργός που ακολουθώ πλέων κάθε του δουλειά. Το Sicario είναι ένα αγωνιώδες εγκληματολογικό θρίλερ. Είναι η τελευταία ταινία του συγκεκριμένου δημιουργού και όπως θα περίμενε κανείς δεν απογοητεύει ούτε στο ελάχιστο.

Miracle in Cell No.7

Όταν πρόκειται για ταινίες έχω να δηλώσω πως γενικά δεν κλαίω. Έχω δει ταινίες που με συγκίνησαν ή με έκαναν να θέλω να κλάψω αλλά δεν το έκανα. Ίσως γιατί μετά από τόσα πολλά οπτικά "ερεθίσματα" απέκτησα μια κάποια ανοσία. Μάλλον ακόμα δεν έχω βρει την ταινία που θα με "χτυπήσει" στο αδύναμο σημείο μου. Νόμιζα πως αυτό θα κρατήσει για πάντα αλλά έκανα λάθος. Το Miracle in Cell No.7 είναι ένα κορεάτικης παράγωγης δράμα και την χρονιά που μας πέρασε έγινε η τρίτη πιο πετυχημένη ταινία κορεάτικης παράγωγης όλων των εποχών.

Reality

Η τελευταία ταινία του σουρεαλιστή Γάλλου δημιουργού Quentin Dupiex που είχα την τύχη να παρακολουθήσω είχε τον τίτλο "Rubber" και παρουσίαζε ένα λάστιχο αυτοκινήτου σαν δολοφόνο να κυλάει από μέρος σε μέρος και να σκοτώνει αθώους ανθρώπους. Αυτήν την φορά ο κύριος Dupiex εξερευνά τον χώρο της επιστημονικής φαντασίας. Φανταστείτε μια Γαλλική και κωμική εκδοχή των ταινιών Inseption, Eternal Sunshine Of a Spotless Mind και Mullholand Drive.

Honeymoon

Υπάρχει λόγος που οι δημιουργοί Horror ταινιών εξακολουθούν να αντιγράφουν εδώ και 40 περίπου χρονιά το "Invasion Of The Body Snatchers" και αυτός είναι η κεντρική ιδέα της κλασικής αυτής ταινίας. Είναι ο φόβος ότι οι αγαπημένοι σου άνθρωποι μπορεί να μην είναι αυτοί που λένε ότι είναι. Αυτή η ιδέα έχει αποτυπωθεί στο κινηματογραφικό πανί πολλές φορές, δυστυχώς όμως με τις περισσότερες ταινίες να μην έχουν αυτό που χρειάζεται για να περάσουν το ανάλογο συναίσθημα στον θεατή. Το "Honeymoon" εξετάζει ακόμα μια ανατριχιαστική παραλλαγή αυτής της ιδέας και η Leigh Janiak με την πρώτη της σκηνοθετική δουλειά βάζει τον εαυτό της στον κύκλο των ανερχόμενων σκηνοθετών ταινιών τρόμου που αξίζουν την προσοχή μας.

Little Boy

Το Little Boy, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι μια ταινία μικρή αλλά με μεγάλη καρδιά. Δεν έχει μεταξύ των ηθοποιών της γνωστά ονόματα όπως επίσης δεν έχει και μια παραγωγή πολλών εκατομμυρίων να την στηρίζει. Παρ' όλα αυτά αποτελεί μια από τις πιο γλυκές και παραμυθένιες ταινίες της φετινής χρονιάς. Πρόκειται για την ιστορία μιας οικογένειας και της πίστης του κάθε μέλους της ξεχωριστά.

Wild Tales (Relatos Salvajes)

Είμαι σίγουρος πως όταν το κοινό είδε για πρώτη φορά τον ληστή να σημαδεύει την κάμερα στο The Great Train Robbery περίπου πριν έναν αιώνα κανένας δεν φανταζόταν τι τροπή θα έπαιρνε η βια μέσα από τις ταινίες στο μέλλον. Από ό,τι φαίνεται Το Wild Tales είναι η απάντηση σε αυτήν την εξέλιξη. Πρόκειται για έξι μικρού μήκους, διαφορετικές μεταξύ τους ιστορίες με ένα μόνο κοινό στοιχείο στο θέμα τους. Την εκδίκηση.

The Voices

Τα πρώτα δυο πράγματα που σκέφτηκα αμέσως μετά το τέλος του The Voices ήταν πρώτον : Πως γίνεται μια Ιρανή σκηνοθέτης (η πρώτη που γνωρίζω) να δημιουργήσει κάτι τέτοιο και μάλιστα με ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία; Δεύτερον : Αν ο Ryan Reynolds συνεχίσει να ρισκάρει σε παρόμοιους ρόλους και σενάρια σαν και αυτό, τότε το κοινό θα ξεχάσει όλες τις ανούσιες και κακές δουλείες που έχει δώσει τον τελευταίο καιρό και θα τον αγαπήσει για πάντα. Το The Voices είναι μια ταινία τρόμου με έντονα στοιχεία μαύρης κωμωδίας που μας παρουσιάζει την απίστευτη ιστορία ενός ψυχοπαθή άντρα ο οποίος μιλάει στην γάτα και στον σκύλο του. Το περίεργο είναι πως αυτά του απαντούν...

While We're Young

Βλέποντας την ταινία πρόσφατα, κατάλαβα ότι ο τίτλος "While We're Young" σημαίνει πολλά περισσότερα για την όλη υπόθεση του φιλμ. Όπως και στις προηγούμενες δουλειές του, ο σκηνοθέτης και σεναριογράφος Noah Baumbach εξερευνά την πιθανή κρίση της μέσης ηλικίας. Όπως στο Margot At The Wedding και το Greenberg έτσι και εδώ μας δείχνει με τον καλύτερο τρόπο τι σημαίνει να μεγαλώνει κανείς, τι σημαίνει να είναι νέος και ποιες είναι οι μεγαλύτερες διαφορές μεταξύ τους.

Black Sea

Το Black Sea είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ που αποτέλεσε μια ευχάριστη έκπληξη πριν λίγους μήνες. Πρόκειται για μια men on a mission ταινία που η κλειστοφοβική ατμόσφαιρα, η έξυπνη πλοκή και η δράση της καταφέρνει να κρατήσει τον θεατή σε αγωνιά μέχρι το τέλος. Φανταστείτε το γερμανικό Das Boot σε συνδυασμό με το The Treasure of the Sierra Madre και το Ocean's 12.

McFarland USA

Οι περισσότερες ταινίες της Disney για μένα έχουν έναν κοινό σκοπό. Να κάνουν τον θεατή να νιώσει καλά. Η γνωστή εταιρία παραγωγής ταινιών, κινουμένων σχεδίων αλλά και εκατομμυρίων άλλων πραγμάτων είναι ο γιατρός που δίνει ένα μαγικό χάπι στον θεατή και του λέει "πάρε αυτό και θα νιώσεις καλύτερα". Η πολύχρονη επιτυχία της δείχνει ότι τις περισσότερες φορές το χάπι αυτό κάνει την δουλειά του καλά και αυτή η ταινία δεν αποτελεί εξαίρεση στον κανόνα. Το McFarland USA είναι ένα δυνατό αθλητικό δράμα για όλες τις ηλικίες και όλα τα γούστα.

The Young and Prodigious T.S. Spivet

Ακόμα μια αισιόδοξη και ιδιαίτερα ευχάριστη ταινία που κυκλοφόρησε πριν μερικούς μήνες είναι και το The Young And Prodigious T.S. Spivet. Ο Γάλλος σκηνοθέτης Jeun-Pierre Jeunet έχει επιδείξει εδώ και πολλά χρόνια το ταλέντο του να δημιουργεί φανταστικούς και όμορφους κόσμους μέσα στις ταινίες του. Το Delicatessen, το The City Of Lost Children και φυσικά το Amelie αποτελούν τέλεια παραδείγματα της μέχρι τώρα προσφοράς του στον γαλλικό κινηματογράφο. Το The Young And Prodigious T.S. Spivet φυσικά δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Η ταινία μας διηγείται την ιστορία ενός μικρού παιδιού-ιδιοφυΐα που το σκάει από το σπίτι και ξεκινάει ένα μεγάλο ταξίδι προκειμένου να λυτρωθεί από τις αμαρτίες του παρελθόντος που πιστεύει πως κουβαλάει.

Danny Collins

Το Danny Collins είναι η ιστορία ενός μεγάλου σε ηλικία αστέρα της ποπ μουσικής ο οποίος ανακαλύπτει το νόημα της ζωής. Είναι απο τις λίγες φορές που άκουσα πως η ιστορία μιας ταινίας είναι επηρεασμένη από πραγματικά γεγονότα και με έκανε να χαρώ ιδιαίτερα. Ο Al Pacino στον ρόλο του ροκ σταρ αλλά Neil Diamond μας δίνει μια από τις καλύτερες ερμηνείες του και μια από τις πιο αισιόδοξες ταινίες που έχω δει εδώ και καιρό.

Spring

Το Spring ειναι μια ρομαντική ιστορία διαφορετική από τις άλλες. Φανταστείτε το Before The Sunset όπως θα το είχε γράψει ο H.P. Lovecraft ή ακόμα και μια ρομαντική εκδοχή του Species γραμμένη από τον Richard Linklater. Το γνωστό κλισέ οπού "το αγόρι γνωρίζει το κορίτσι, μετά για κάποιο λόγο χωρίζονται και το αγόρι καταλαβαίνει πόσο πολύ αγαπάει το κορίτσι και έτσι προσπαθεί να την ξανακερδίσει" εδώ αποκτάει μια άλλη έννοια...

Why Don't You Play In Hell

Πως θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει μια Ιαπωνική, σύγχρονη ταινία σαν και αυτή όταν συγκαταλέγει τόσες κατηγορίες μεσα της; Art house, μαύρη κωμωδία, δράμα και ταινία δράσης όλα σε ένα. Ας μην ξεχνάμε πως όλα αυτά συνοδεύονται φυσικά με τρέλες ποσότητες αίματος από την αρχή ως το τέλος. Είναι η ιστορία μιας φιλόδοξης παρέας παιδιών που έχουν ένα κοινό όνειρο ζωής. Να κινηματογραφήσουν την "καλύτερη ταινία όλων των εποχών". Αυτό που δεν κατάλαβαν ποτέ όμως είναι πως γεννήθηκαν σε λάθος πόλη...

Cold In July

Ο σκηνοθέτης Jim Mickle, μετά τα πολύ ιδιαίτερα θρίλερ Stake Land και We Are What We Are μεταφέρει το μυθιστόρημα του Joe R. Lansdale με τίτλο Cold In July στην μεγάλη οθόνη και δεν δίνει στους λάτρεις των ταινιών μυστηρίου άλλη επιλογή πέρα από την αποθέωση. Το Cold In July είναι ένα θρίλερ με ρετρό στοιχεία που το σενάριο του θυμίζει έντονα τις δουλειές των αδερφών Coen και η εκτέλεση του τις καλύτερες ταινίες του John Carpenter.

Insidius Chapter 3

Η πετυχημένη σειρά τρόμου Insidius γίνεται φέτος τριλογία. Το τρίτο μέρος της σειράς αποτελεί μια prequel ιστορία χτισμένη πάνω στην επιτυχία των προηγούμενων δυο ταινιών. Δημιουργός αυτήν την φορά δεν είναι ο σκηνοθέτης James Wan αλλά ο σεναριογράφος και υπεύθυνος φωτογραφίας των πρώτον δυο φιλμ, Leigh Whannell ο οποίος διατηρεί και έναν μικρό ρόλο μέσα στην ταινία. Φέρνοντας μαζί την εμπειρία από τις προηγούμενες δουλείες του κάνει το σκηνοθετικό ντεμπούτου του με το Insidius Chapter 3 και καταφέρνει να κοιτάξει στα μάτια την επιτυχία των προκατόχων του.

Bad Turn Worse

Ενώ μέσα στο 2014 οι υπερήρωες και τα blockbuster τράβηξαν το μεγαλύτερο μέρος της προσοχής του κοινού, ένα είδος indie και μικρού προϋπολογισμού ταινιών επανέφερε μια καλτ κατηγορία θρίλερ που πολλοί είχαν ξεχάσει και αφήσει πίσω στα 80's. Ταινίες όπως το The Rover, το The Guest, το Blue Ruin ή το It Follows προκάλεσαν τόσο καλά σχόλια και εντυπώσεις που ανάγκασαν την εποχή του "ψηφιακού σινεμά" να κάνει αρκετό χώρο και για μερικές έξυπνες, παλιάς σχολής, νέο-νουαρ ιστορίες.

Cheap Thrills

Το Cheap Thrills θυμίζει τόσο έντονα την γνωστή σειρά  Twilight Zone που ο δημιουργός της,  Rod Sterling θα την είχε λατρέψει εάν ζούσε σήμερα. Ο σκηνοθέτης E.L. Katz δημιουργεί ένα σκοτεινό θρίλερ-κωμωδία, βάζει τον πρωταγωνιστή να χειρίζεται ακραίες καταστάσεις και αναγκάζει τον θεατή να αναρωτηθεί πως θα ενεργούσε εάν ήταν αυτός στην θέση του. Είναι ένα έξυπνο, διασκεδαστικό και λιγάκι "άρρωστο" φιλμ που ήδη έχει αποκτήσει ένα μεγάλο φανατικό κοινό που αποτελείται από λάτρεις των καλτ ταινιών.

Horns

Στην μετά-Harry Potter εποχή, βλέπουμε τον ηθοποιό Daniel Radcliffe να θέλει να αφήσει πίσω του την εικόνα του παιδιού-μάγου και να προσπαθεί μέσα από αρκετά ιδιαίτερους ρόλους να ξεχωρίσει μέσα από το πλήθος των ταλαντούχων ηθοποιών της εποχής μας. Ένας ακόμα τέτοιος ρόλος είναι και αυτός στην ταινία Horns. Το Horns είναι ένα μεταφυσικό θρίλερ του οποίου την σκηνοθεσία έχει αναλάβει ο Allen Ginberg ο οποίος είναι γνωστός για τα The Hills Have Eyes και High Tension και το σενάριο ο Joe Hill, γιος του γνωστου συγγραφεα Steven King. Όπως θα περίμενε κανείς, το αποτέλεσμα είναι κάπως περίεργο...

Jurassic World

22 χρόνια μετά το πρώτο Jurassic Park και 14 μετά το Jurassic Park 3 (που για πολλούς αποτέλεσε και την ταινία η οποία χάλασε την σειρά), ο Steven Spielberg προσπαθεί να κάνει μια επανεκκίνηση βάζοντας σαν εγγύηση το όνομα του όντας παραγωγός, αλλά και τα δική του κινηματογραφική εταιρία. Προσπαθώντας να δώσει μια νέα πνοή αυτήν την φορά θα δώσει την σκυτάλη του σκηνοθέτη στον αρκετά νεότερο Colin Trevorrow ο οποίος θα χρειαστεί ένα θαύμα προκειμένου να καταφέρει να μεταφέρει έναν από τους μεγαλύτερους τίτλους ταινιών από το 1993 στο 2015.

Joe

Δεν νομίζω να υπερβάλω αν πω πως ο Nicolas Cage δεν έχει γυρίσει κάποια αξιόλογη ταινία τα τελευταία χρόνια. Έχει έναν τεράστιο αριθμό από κορυφαίες ταινίες στο ενεργητικό του, αλλά και ίσες αποτυχίες τα τελευταία 30 χρόνια. Δυστυχώς ο τελευταίος αξιομνημόνευτος ρόλος του ήταν αυτός στην ταινία Adaptation και ίσως στο Bad Lieutenant. Στην τελευταία ταινία του David Gordon Green στην οποία πρωταγωνιστεί δείχνει πως αποφάσισε να κάνει μια μικρή στροφή στην καριέρα του και να ξανακερδίσει το κοινό και τους κρητικούς. Στο δυνατό αυτό δράμα, ο ηθοποιός δίνει όχι μόνο τον καλύτερο ρόλο που έχει υποδυθεί εδώ και χρόνια, αλλά και έναν από τους καλύτερους ρόλους ολόκληρης της καριέρας του.

'71

Το '71 είναι ένα αγωνιώδες θρίλερ με φόντο τα πρώτα χρόνια του 30ετή εμφυλίου πολέμου της βόρειας Ιρλανδίας και τον ρόλο της Αγγλίας σε αυτόν. Ένα θέμα που ενέπνευσε πολλούς σκηνοθέτες και στο παρελθόν. Αυτό το θέμα χρησιμοποιεί και ο σκηνοθέτης Yann Demange για το ντεμπούτο του και το αποτέλεσμα θα είναι ίσως η καλύτερη ταινία του Αγγλικού κινηματογράφου για την χρονιά που μας πέρασε.

Calvary

Το 2014, ήτανε μια χρονιά που κυκλοφορήσαν πολλές καλές ταινίες. Τόσες πολλές μάλιστα που είναι σχεδόν αδύνατο να προλάβει να παρακολουθήσει κανείς τις καλύτερες μέσα σε έναν χρόνο. Ένα ακόμα λοιπόν κρυφό διαμάντι της περσινής χρονιάς έρχεται και από την Ιρλανδία. Το Calvary είναι ένα δράμα μυστηρίου το οποίο χρησιμοποιεί θέματα ταμπού όπως αυτό της θρησκείας και της πίστης για να μας διηγηθεί μια καλογραμμένη ιστορία με έναν αρκετά πρωτότυπο και πολλές φορές σχεδόν κωμικό τρόπο.

It Follows

Το It Follows είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ το οποίο περίμενα εδώ και καιρό. Είχα διαβάσει τα καλύτερα και σαν ένας γνησίως Horror fan ανυπομονούσα να δω αν είναι αυτή τελικά η ταινία που θα καταφέρει να με στοιχειώσει μέσα στο 2015. Λόγο της περιορισμένης διάθεσης της ταινίας έξω από την Αμερική και μιας και από την χώρα μας πέρασε φευγαλέα, κατάφερα να την απολαύσω στην Blu Ray έκδοση της που μόλις κυκλοφόρησε. Μέτα λοιπόν το τέλος της ταινίας και λίγο πριν κλείσω το στόμα μου, είχα τρία ερωτήματα που έψαχναν επειγόντως απάντηση : Μήπως να πάω να ψάξω για το soundtrack αντί να πέσω για ύπνο; Ποιος είναι αυτός ο David Robert Mitchell που μπορεί να γυρίσει κάτι τέτοιο και εγώ δεν τον έχω ακουστά; Λες τελικά η ταινία όντως να καταφέρει να επηρεάσει τον ύπνο μου;

Stretch

Τον Ιανουάριο του 2014, η γνωστή κινηματογραφική εταιρεία Universal ανακοίνωσε την κυκλοφορία της ταινίας Stretch στους κινηματογράφους. Πρόκειται για μια κωμική περιπέτεια του σκηνοθέτη Joe Carnahan ο οποίος έγινε γνωστός για τις ταινίες Narc και  Smokin' Aces. Το Stretch ανακοινώθηκε απρόσμενα και χωρίς προηγουμένως να έχει λάβει την απαραίτητη προώθηση και διαφήμιση από την εταιρεία, η οποία σύντομα έχασε την πίστη της στην επιτυχία της ταινίας αποσύροντας την και από τους κινηματογράφους παγκοσμίως λίγο πριν την προγραμματισμένη πρεμιέρα, αφήνοντας και την παραγωγή ξεκρέμαστη λίγο πριν ολοκληρωθεί. Έναν χρόνο αργότερα, η παραγωγή πίσω από το φιλμ αποφάσισε πως η ταινία έχει να προσφέρει τελικά κάτι καλό και έτσι την κυκλοφόρησε κατευθείαν σε DVD και Blu Ray.

Maps To The Stars

Εδώ και περίπου 40 χρόνια, ο δημιουργός David Cronenberg είναι γνωστός ως σκηνοθέτης ταινιών τρόμου. Μερικά από τα πιο γνωστά κινηματογραφικά τέρατα και πρακτικά εφέ έχουν ξεπηδήσει μέσα από την φαντασία του και το πάθος του για την σωματική βια και την ευθραυστότητα της σάρκας επιβεβαιώνεται σε κάθε του δουλειά. Στις τελευταίες του ταινίες όμως φαίνεται να ενδιαφέρεται περισσότερο για τα τέρατα και τα κτηνώδη ένστικτα που κρύβει ο καθένας μέσα του. Στο Maps to the Stars ο σκηνοθέτης τα βάζει με την αρρώστια που μπορεί να κρύβεται ανάμεσα στους διάσημους αστέρες και το χολιγουντιανό star system. Ένα σύστημα που και ο ίδιος ουδέποτε υπηρέτησε.

Mad Max : Fury Road

Η post-apocalyptic σειρά ταινιών Mad Max, δεν ήταν απλά οι ταινίες δράσης από τα 80's που αναδείξανε τον Mel Gibson σαν ηθοποιό. Ήταν και οι ταινίες που ξεχώρισαν ανάμεσα σε πολλές τις εποχής εκείνης για την έντονη δράση τους, τους καλοφτιαγμένους χαρακτήρες και των όμορφο trash κόσμο γεμάτο λεπτομέρεια που παρουσίαζαν. Αυτοί είναι μόλις μερικοί λόγοι από τους πολλούς που έκαναν τις ταινίες αυτές αναλλοίωτες στον χρόνο, με ένα φανατικό κοινό να τις ακολουθεί και με αμέτρητους δημιουργούς να τις αντιγράφουν εδώ και πολλά χρόνια. Σήμερα, 30 χρόνια μετά την τελευταία ταινία της σειράς (Mad Max Beyond the Thunderdome), ο 71χρονος αυθεντικός δημιουργός της σειράς George Miller, επιστρέφει με μια συνέχεια την οποία ετοιμάζει εδώ και πολύ καιρό. Έχει καταφέρει όμως με την επιστροφή του να φέρει και αυτό που περίμενε να δεί το κοινό εδώ και 30 χρόνια;

St.Vincent

Το St.Vincent ανήκει στην σπάνια περίπτωση των ταινιών που μέσα από την απλότητα του σεναρίου και των χαρακτήρων καταφέρνουν να περάσουν τον ενθουσιασμό και την ευχαρίστηση στον θεατή. Ταινίες που προβάλουν απλές, καθημερινές ιστορίες και πρόσωπα που συναντάμε όλοι κατά καιρούς. Η υλοποίηση μιας τέτοιας ταινίας συνήθως προϋποθέτει ένα δυνατό καστ ταλαντούχων πρωταγωνιστών οι οποίοι θα είναι ικανοί να σηκώσουν στις πλάτες τους μια ιστορία σαν και αυτή. Ευτυχώς στο St.Vincent έχουμε όλο αυτό το πακέτο και μάλιστα με πρωταγωνιστικό όνομα αυτό του Bill Murray η πιθανότητες αποτυχίας είναι μικρές.

Starred Up

Είναι δύσκολο να περιγράψει κανείς το Starred up χωρίς να φανεί ακόμα "μια από τα ίδια" ταινία. Με βασικό θέμα ένα είδος το οποίο έχει εξαντληθεί εδώ και πολλά χρόνια, πρόκειται για ένα δράμα μέσα στις φυλακές ενηλίκων. Ο σκηνοθέτης David Mackenzie, εμπιστεύεται τυφλά τον απαιτητικό, πρωταγωνιστικό ρόλο στον πρόσωπο του νεαρού ηθοποιού Jack O’Connell και το αποτέλεσμα είναι αναπάντεχα εκρηκτικό.

Wyrmwood : Road Of The Dead

Την πρώτη φορά που ένας οπαδός ταινιών τρόμου θα παρακολουθήσει το Wyrmwood : Road Of The Dead θα χρειαστεί να ξοδέψει το πρώτο μισάωρο της ταινίας μαντεύοντας τις κινηματογραφικές εμπνεύσεις που έχει χρησιμοποιήσει ο σκηνοθέτης Kiah Roache-Turner για την ταινία. Υπάρχει αρκετό αιματοκύλισμα από τις ταινίες του George Romero στο Wyrmwood. Λίγο από τις πρώτες δουλείες του Peter Jackson, διάλογοι και υπερβολικά ζουμ της κάμερας που θυμίζουν έντονα τα Evil Dead του Sam Raimi και όλη αυτή η μίξη ταινιών έχει σαν βάση τις επίσης Αυστραλιανές παραγωγές και επιτυχίες, Mad Max του George Miller. Το Wyrmwood είναι μια ταινία δράσης-τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού που αποτελεί φόρο τιμής στις αντίστοιχες ταινίες τρόμου, οι οποίες και έγιναν γνωστές στα τέλη της δεκαετίας του '70 σαν Road Movies.

The Two Faces Of January

Στην περίπτωση του The Two Faces Of January έχουμε μια ταινία, που όχι μόνο γυρίστηκε μόλις πέρυσι, άλλα μοιάζει σαν να διασώθηκε από την δεκαετία του 60΄ και πιο συγκεκριμένα από την Ελλάδα του 1962. Πρόκειται για την πρώτη σκηνοθετική προσπάθεια του ως τώρα σεναριογράφου Hossein Amini. Ένα θρίλερ μυστηρίου, ένα διαφορετικό, σύγχρονο φιλμ νουάρ με τους διάσημους Kristen Dunst και Oscar Isaac να δίνουν ρεσιτάλ ηθοποιίας και τον Viggo Mortensen σε έναν από τους  καλύτερους ρόλους της καριέρας του να σφραγίζει το πρωταγωνιστικό τρίο με το επικίνδυνα σέξι στιλ του.

A Most Violent Year

Στην περίπτωση του A Most Violent Year έχουμε ένα εγκληματικό δράμα από την δεκαετία του 70'. Για την ακρίβεια αν δεν το μαρτυρούσε το πρωταγωνιστικό καστ τότε θα πίστευα πως όντως προέρχεται από εκείνη την δεκαετία. Η ταινία, όπως πολλές παρόμοιες εκείνης της εποχής μοιάζει με πίνακα του Ρέμπραντ. Σκοτεινή και με χρωματική παλέτα που αποτελείται απο μαύρο, καφέ, κίτρινο, κρεμ και λευκό. Ένας φόρος τιμής στις ταινίες με πρωταγωνιστή το οργανωμένο έγκλημα της εποχής που στα τέλη της δεκαετίας του 70' και αρχές 80' πολλοί διάσημοι σκηνοθέτες και ταινίες χρησιμοποίησαν σαν θέμα.

The Rover

Σαν ένα άλλο Mad Max, το επίσης αυστραλιανής παραγωγής The Rover εξετάζει ακόμα μια φορά το ενδεχόμενο κατάρρευσης της κοινωνίας μας. Το δημιούργημα του σεναριογράφου και σκηνοθέτη David Michod είναι ένας κόσμος μετά από αυτήν την καταστροφή. Ένας κόσμος στις αποχρώσεις του κίτρινου και του κόκκινου, γεμάτος με ατελείωτες ερήμους, σκόνη και άμμο. Οι άνθρωποι που ζούνε σε αυτόν αποτελούν τα τελευταία απομεινάρια της ανθρώπινης ύπαρξης και παλεύουν καθημερινά για την επιβίωση τους.

Top Five

Τον τελευταίο καιρό διανύουμε μια περίοδο όπου πετυχημένοι stand up κωμικοί απ όλο τον κόσμο προσπαθούν να μεταφέρουν τόσο στην τηλεόραση όσο και στον κινηματογράφο ένα κομμάτι του εαυτού τους και να γίνουν ευρέως γνωστοί και έξω από τον κύκλο των διασκεδαστών-κωμικών που δίνουν παραστάσεις σε μπαρ και σε θέατρα. Μετά από αρκετά χρόνια στον χώρο τόσο της τηλεόρασης αλλά και του κινηματογράφου, ο Chris Rock καταφέρνει να αφήσει αυτή την φορά για τα καλά το σημάδι του με μια διασκεδαστική κωμωδία μόνο για ενήλικες την οποία γράφει και σκηνοθετεί ο ίδιος.

Tusk

Ο σκηνοθέτης Kevin Smith είναι γνωστός για της ανάλαφρες κωμωδίες του όπως το Clerks, το Dogma και το Chasing Amy. Τα τελευταία χρονιά όμως οι δουλείες του στον κινηματογράφο δεν περιελάμβαναν κάτι το αξιοπρόσεκτο. Αυτή την φορά δοκιμάζει την τύχη του στον τομέα του τρόμου, με μια ταινία που δεν είναι εύκολο να χαρακτηρίσει κανείς. Με δόσεις μαύρης κωμωδίας, σωματική βια που σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα και ιδιαίτεροι διάλογοι που δεν ξέρεις αν πρέπει να τους πάρεις σοβαρά ή αστεία, το Tusk είναι μια ταινία τρόμου χαμηλού προϋπολογισμού και αποτελεί το come back του γνωστού σκηνοθέτη.

Enemy

Παρόλο που μου είχε κάνει καλή εντύπωση από την πρώτη στιγμή, δεν είχα πιάσει ακριβώς τα vibes αυτής της ταινίας μέχρι την στιγμή που μου δόθηκε η ευκαιρία να την ξαναδώ. Το Enemy αποτελεί μεταφορά του μυθιστορήματος του Jose Saramago με τον τίτλο "The Double" και την δεύτερη κινηματογραφική συνάντηση του καναδού σκηνοθέτη Denis Villeneuve με τον ηθοποιό Jake Gyllenhaal, μετά την επίσης πολύ δυνατή ταινία μυστήριου με τον τίτλο "Prisoners" που κυκλοφόρησε το 2013. Είναι η ιστορία ενός άντρα που έρχεται αντιμέτωπος με τον πανομοιότυπο σωσία του.

Under The Skin

Το Under The Skin είναι μια ταινία, στην οποία η Scarlett Johansson υποδύεται μια μυστηριώδη γυναίκα που σκοπό έχει να δελεάζει τους άνδρες σε έναν μοιραίο χορό ζευγαρώματος. Μια ευρηματική ταινία επιστημονικής φαντασίας, που αποτελεί μια διαφορετική εμπειρία μέσα από μια παραδοσιακή πλέον ιστορία, με πολλά να πει για τους ρόλους των δυο φύλων, τον σεξισμό, αλλά και την δύναμη του σφοδρού πόθου.